10

O kurczaki... muszę jakieś powiadomienie sobie zrobić bo zapominam, że w środę mam dodawać rozdziały. A na dodatek muszę się wziąć w garść i napisać dalsze rozdziały bo mam jeszcze 3 do przodu. Ale teraz... jak skończę w niedziele egzaminy dwa to będę miała luzik. Ale na razie to mnie spotykają same zadziwiające rzeczy... np. dzisiaj wchodzę sobie nie wyspana na fb a tutaj Juanfran lubi mój link haha i to nic, że nazwałam go wariatem:D na dodatek może wkrótce spełnie swoje marzenia... jeśli oczywiście kumpel dostanie akredytacje jajaa to sie skompromitujemy, ale ciii ja w nas wierzę:D I w dodatku może uda mi się iść na trening Czechów:D A teraz uciekam bo hiszpański... a jeszcze muszę wiadomości o Lucasie poszukać... abrazos :**

***

Adrian

Siedziałem dzisiaj cały dzień w domu, ale jednak zabrałem się za porządki i kiedy w moim pokoju lśniło to poszedłem do kuchni zrobić sobie jakąś przekąskę i usiadłem na kanapie przed TV. Akurat leciała powtórka jakiegoś meczu w koszykówkę więc zadowolony siedziałem, aż nie wpadła do mieszkania Adriana i od razu poleciała do swojego pokoju i tylko słyszałem jak mruczała pod nosem o jakiejś niesprawiedliwości wykładowców. Więc zapewne coś znowu zawaliła, ale znając ją to zaraz to poprawi na jeszcze lepszą ocenę. Zawsze tak z nią było. Na początku nie chciało jej się uczyć, a później najlepsza średnia. Ale w pewnym momencie ktoś zadzwonił do drzwi więc powlekłem się do nich i widziałem jakąś dziewczynę, która tylko zmierzyła mnie wzrokiem.

• Hej w czym mogę pomóc?
• Czy jest Roberto?
• Nie, nie ma. - i zastanawiałem się skąd mój przyjaciel może znać tą dziewczynę
• A kiedy będzie?
• Hmm dzisiaj zapewne późnym wieczorem bo siedzi na zajęciach, ale jutro ma wolne.
• Dobrze, dziękuje. - i poszła sobie a ja stałem jak ta sierota i zastanawiałem się o co w tym wszystkim chodzi
• Kto to? - zapytała Adriana i poszła do kuchni
• Hmm sam nie wiem? Jakaś dziewczyna do Roberto.
• To on już w takich gustuje?
• Nie śmiej się. Ale co miało znaczyć to marudzenie?
• Dostałam cztery a zasługiwałam na pięć? Babka mnie nie znosi i tyle w tym temacie.
• Ok, a teraz ja idę się trochę pouczyć. - zaśmiałem się i uciekłem do swojego pokoju

Rozłożyłem się na łóżku i odpaliłem swojego laptopa. Mogłem w spokoju siedzieć na necie bo jak są wszyscy i każdy odpali swój to szybkość jest naprawdę powalająca. Sprawdzałem wszystkie wiadomości, newsy i oczywiście swoje konta społecznościowe. Zaśmiałem się z tego co dodała Mel i jej skomentowałem. Ale trzeba było wrócić do nauki więc od razu włączyłem swoją pracę zaliczeniową i zacząłem powoli zagłębiać się w książki i tworzyć.

Roberto

Byłem wykończony. Po zajęciach, spotkanie z Liz i jeszcze do tego miałem dzisiaj iść na mecz. A czekała na mnie nauka. Więc kiedy wstałem to sprawdziłem wszystkie wiadomości na telefonie i go po prostu wyłączyłem. Byłem sam w domu więc zrobiłem sobie śniadanie i usiadłem na kanapie z laptopem. Tu przynajmniej było czysto. I wiedziałem, że muszę jednak kiedyś wziąć się w garść i jakoś upchnąć rzeczy do szafy, abym cokolwiek znalazł. Ale kiedy tak zagłębiłem się w mikroekonomii to do mieszkania wpadł Adrian i od razu rzucił mi zimne piwko na co się zaśmiałem. Bo jednak mój przyjaciel miał dobrą pamięć i wiedział, że mi wisiał po ostatnim zakładzie.

• Co dzisiaj na obiad?
• A o której wracają dziewczyny? - zaśmiałem się
• Hmm Mel mówiła, że dzisiaj ma zmianę do dziesiątej, a Adriana nic w sumie nie mówiła o której wróci.
• No to pizza?
• O jestem za.
• W ogóle wczoraj miałeś gościa.
• Ja? - zdziwiłem się i to nie mało
• No jakaś dziewczyna w szkolnym mundurku?
• Nie znam żadnych dziewczyn. - zauważyłem i wtedy ktoś zapukał do drzwi więc chcąc nie chcąc musiałem iść otworzyć bo mój przyjaciel rozmawiał przez telefon i wtedy zobaczyłem jakąś dziewczynę więc w szoku na nią patrzyłem i zaraz dostałem z całej siły w krocze więc od razu się skuliłem – Pojebało cię?!
• Zostaw moją mamę w spokoju!
• Słucham?
• Co tu się dzieje? - zapytał Adrian a ta dziewczyna od razu miała łzy w oczach
• Myślisz, że nie wiem o twoim romansie z moją mamą? Widziałam was nagich w łóżku!
• Nie wiem o czym mówisz. - rzuciłem dalej się kuląc
• Mówię o tym! - i rzuciła we mnie moją legitymacją, której ostatnio szukałem. Zwłaszcza kiedy dostałem mandat za jazdę bez biletu – Masz ją zostawić w spokoju, albo o wszystkim powiem mojemu tacie. - a ja spuściłem głowę – Pewnie ci nie powiedziała, że ma dziecko co? Jesteś jej kolejną kukiełką więc będzie lepiej dla ciebie jak to wszystko zakończysz.
• Nie mam żadnego romansu z twoją mamą.
• Powinieneś być bardziej ostrożny idioto. - mruknęła – I proszę... o to dowód. - i podała mi zdjęcia i ruszyła w stronę windy – Albo ona albo z tobą koniec.

Zamknąłem za nią drzwi i starałem się jak najszybciej wszystko schować przed czujnym okiem mojego przyjaciela, ale jednak się nie dało i dociągnąłem się jedynie na kanapę i zaraz dostałem mrożony groszek więc sobie przyłożyłem, aby jakoś załagodzić ból. A on usiadł naprzeciwko mnie więc wiedziałem, że muszę wszystko powiedzieć.

• Nie osądzaj mnie tylko.
• Nie mam zamiaru... na razie. Ale o co chodzi?
• Heh... poznałem Liz przez przypadek na uczelni. Jest przyjaciółką mojej babki od ekonomi świata. Później znowu wpadliśmy do siebie i to się tak zaczęło... mam romans.
• Który musisz zakończyć. - od razu powiedział
• Zakochałem się w niej!
• No to mamy problem.... - westchnął
• Sam nie wiem kiedy to przyszło. Na początku była to tylko zabawa... ale stało się. To przez nią zawalam wszystko...
• Może coś jest w tej kukiełce?
• Wpadłem jak śliwka w kompot... kupiłem jej nawet prezent na rocznicę. - i potarłem skronie – I nic nie wiedziałem o tym, że ma córkę... tylko o mężu, który o nią nie dba tylko siedzi w pracy.
• A teraz dowiedziałeś się o córce. - i wskazał na zdjęcia
• I kompletnie nie wiem co mam zrobić. - westchnąłem
• Porozmawiać z Liz?
• I co jej powiem?
• Prawdę. Że odwiedziła cię jej córka, przyłapała was i ma niezbite dowody na to, że macie romans?
• A jak ją stracę?
• Roberto... wiem, że się zakochałeś i wiem, że strata boli. Ale myślisz, że ten związek ma przyszłość? Myślisz, że odejdzie od męża i córki dla ciebie?
• Nie wiem...
• Dlatego z nią pogadaj.
• Dzięki...
• Nie masz za co.

Na drugi dzień napisałem do Liz i poprosiłem ją o spotkanie w kafejce. Wolałem neutralny grunt. Dlatego siedziałem nad kawą i zastanawiałem się co mam jej powiedzieć, od czego zacząć. Aż w końcu widziałem ją jak weszła do środka i z uśmiechem usiadła naprzeciwko mnie.

• No, no kochany mamy randkę?
• To nie czas na żarty. - westchnąłem
• Co jest?
• Miałem wczoraj wizytę.
• Jesteś na coś chory?
• Co? - i na nią spojrzałem w szoku – Nie, nie... miałem wczoraj wizytę twojej córki.
• Że co?!
• Nie krzycz... przyłapała nas i ma na to dowody. Więc kazała mi zakończyć ten związek.
• Nie słuchaj się jakiejś małolaty.
• Nie mówiłaś mi, że masz córkę, która jest niewiele młodsza ode mnie.
• Bo nie pytałeś?
• Liz... nie chce mieć problemów. A ona dobitnie powiedziała, że jeśli nie zakończymy tego to nas wyda.
• Nie słuchaj się jej. Już ja jej to wybije z głowy.
• A ja?
• No co? Przecież możemy dalej się spotykać w tajemnicy. Chcesz rezygnować z dobrego seksu? - i dotknęła moich dłoni
• Odeszłabyś od nich kiedy bym cię poprosił? - i na nią spojrzałem a ona zaczęła się śmiać
• Oj szczeniaczek się zakochał. Oczywiście głuptasku, że nie. To moja rodzina.
• Tak myślałem... - westchnąłem – Więc chyba dokładnie powiedziałaś co jest między nami. - i zapłaciłem za kawę
• Słucham?
• Ja wysiadam z tego pociągu. Może i jestem szczeniak. Ale wiem co to miłość i mam uczucia. Masz rodzinę więc wróć do domu i zadbaj o to, aby córka cię nienawidziła.
• Słucham?
• Powtarzasz się... nie ma już Roberto i Liz. Żegnam.

Wyszedłem z kafejki i od razu wyłączyłem telefon. Miałem złamane serce i dopiero teraz poczułem co to jest stracić kogoś. Wróciłem do mieszkania i widziałem jak dziewczyny siedząc na kanapie się z czegoś śmiały i zapewne kogoś obgadywały więc przywitałem się z nimi jakby nigdy nic i poszedłem do swojego pokoju gdzie od razu usiadłem na łóżku z gitarą. To był jedyny sposób dla mnie, aby poradzić sobie z tym wszystkim. Przelać to co czuję na papier i na struny. Ale do pokoju wszedł Adrian więc od razu pokiwałem głową.

• Przykro mi.
• Przynajmniej teraz wiem na czym stoję...
• Ale rozstanie i tak boli co?
• Jak cholera. Adriana ma rację, najlepiej być samemu.
• Ale na dłuższą chwilę to i tak tęsknisz za kimś.
• Czemu ty musisz być tak ułożony?
• Wcale nie jestem. Nikt nie jest ułożony. - zaśmiał się – Ale ubieraj się. Idziemy na mecz. - więc się mu przyjrzałem – No co? Koszykówka, ja i ty? Real – Barcelona?
• Tylko my?
• A masz lepszy pomysł? Dziewczyny rozłożyły się na kanapie i plotkują na każdy możliwy temat, zaczynając od dziewczyn. A Alvaro sam leczy się po rozstaniu.
• Nie mam ochoty słuchać jego jęków.
• Więc idziemy. Tylko wezmę bilety. - zaśmiał się i wyszedł z pokoju a ja dziękowałem Bogu, że mam takiego przyjaciela