15

Kolejny raz przepraszam za ten badziew... ale nie mam weny i skupiałam się raczej na egzaminach przez ostatni czas, czyli udawałam jak to się uczę, a tak na prawdę patrzyłam w okno. Ale... zdałam wszystko i witam na 2 roku haha.. nie ma to jak zdać angielski na 4 i udawać,że się coś wie na temat Meksyku :D 

A i przypominam o CASTILLI... 

***

Melanie

Zastanawiałam się czy skorzystać z propozycji mojej mamy, czy też nie. Ale z drugiej strony odpoczęłabym z miłą chęcią. Dlatego zrobiłam sobie tabelkę plusów i minusów na wyjazd z mamą do naszego domku letniego gdzie mamy basen. Mówiła, że obecnie mieszka w nim jakiś syn przyjaciela ojca, ale możemy tam pojechać. Dlatego spakowałam swoją torbę w same najpotrzebniejsze rzeczy i poszłam do Adriana, który leżał na swoim łóżku z książką. Ale się nie uczył tylko patrzył w sufit.

• Co tam przyjacielu?
• Wiesz, że mam czterdzieści małych kwadracików na suficie?
• Ok, zbieraj się. - powiedziałam i zastanawiałam się czy on czasem nie zwariował
• Ale gdzie?
• Ja i ty, moja mama i jakiś gostek w domku pod Barceloną? Basen, drinki?
• Daj mi pięć minut. - i się zaczął zbierać

Ja sama wyciągnęłam swoją torbę i napisałam wiadomość do przyjaciół, że wyjeżdżamy i mają mieszkanie dla siebie, ale oby nie robili imprezy. Oczywiście Roberto odpisał, że dlaczego o nim nie pomyślałam i biedny musi siedzieć na zajęciach, a o dziwo od Adriany nie dostałam żadnej wiadomości więc pewnie była zajęta na uczelni. Ale jednak dojechaliśmy do domku i przez cały czas rozmawialiśmy na wszystkie tematy jak nigdy i o dziwo podbiegł do nas jakiś chłopak, na którym zawiesiłam wzrok na jakiś czas.

• Hej jestem Marco. - i się do nas uśmiechnął
• A-Adrian.
• Mel. - uśmiechnęłam się odzyskując głos

Adriana

Alvaro wpakował się do mieszkania i siedzieliśmy przy barze zajadając się obiadem kiedy wpadł Roberto. Tylko spojrzał na nasz talerz i sam się dorwał do jedzenia marudząc jaki to biedny żywot studenta. Aż w pewnym momencie dostałam wiadomość więc szukałam telefonu i kiedy go znalazłam to tylko jęknęłam i poszłam do swojego pokoju gdzie spakowałam szybko torbę i wyszłam z pokoju gdzie spojrzeli na mnie panowie.

• No co? Ja jadę do tego ciacha. - i im podałam telefon a Alvaro od razu mruknął coś pod nosem
• Jadę z tobą! - od razu zawołał Roberto i sam poleciał do siebie do pokoju się spakować
• A ty?
• Ja jak widać nie mam nic do powiedzenia bo masz już inny obiekt na oku.
• Ale musi ktoś nas zawieźć. - uśmiechnęłam się – I uwierz mi, że mam tylko ciebie – i delikatnie go pocałowałam i szybko się odsunęłam

Mel

Mama nie czuła się coś dobrze więc poszła się położyć a my korzystając z okazji z Adrianem wyszliśmy na dwór i rozłożyliśmy na leżakach. Była idealna pogoda na basen więc chcieliśmy z tego skorzystać. Ale jak smażyliśmy swoje ciała rozmawiając na błahe tematy to przyszedł do nas Marco i postanowił sam się wykąpać. A ciało miał wręcz idealne i wtedy wpadli do nas nasi przyjaciele. Więc im pokazałam na basen.

• O mamo... - jęknęła Adriana i usiadła na leżaku
• Ciekawe co robi aby mieć takie ciało. - westchnął Roberto i sam zrobił to samo tak jak i Alvaro
• Ok udawajcie, że się nie gapicie na niego jak na okaz. - zauważyłam
• I mówi to ktoś kto wysłał zdjęcie spoconego przystojniaka? - zaśmiał się Roberto
• Dokładnie, jakbyście nie mieli ciekawego tematu do rozmów. - westchnął Alvaro
• Kolego o co ci chodzi? To, że ty masz idealne ciało, choć on ma ładniejszy brzuszek to nie nasza wina i nie powinieneś się tak unosić.
• Traktujecie go po prostu jak jakiś okaz w zoo.
• Myślę, że jakby był okazem to bym tam była częściej. - westchnęła Adriana na co przybiłam z nią żółwika
• Tu jesteście... - usłyszałam swoją mamę – Alvaro, Adriana i Roberto. Co wy tu robicie?
• Odpoczywamy. - zauważyła moja przyjaciółka
• Ooo tak... widzę, że nasz młody przystojniak. Gdybym była młodsza to bym na pewno go schrupała. - i usiadła obok mnie
• Mamo! - od razu zauważyłam
• No co? Ale wy dziewczyny możecie do niego podbijać. Z tego co wiem to jest wolny.
• Ahh czemu wy kobiety zawsze musicie tak szybko znaleźć obiekt westchnień? - zauważył Adrian
• Wychodzi, wychodzi. - zawołał cicho Roberto – Tylko nie podawajcie mu ręcznika.

I wtedy doskoczył do niego z ręcznikiem nie kto inny jak Alvaro i się z nim przywitał, a Adriana oczywiście mruknęła coś głupiego na jego temat i się nie dziwię. Ale podeszli do nas więc się uśmiechnęłyśmy do niego.

• Tą piękną dziewczynę znam, ale tej drugiej?
• Adriana. - uśmiechnęła się szeroko
• Miło poznać, a?
• Roberto. - i podał mu rękę
• To moi przyjaciele i zostaną chyba z nami do jutra?
• My mamy wolne, ale nie wiem czy Alvaro. - zauważył Adrian
• Mam wolne.
• No to załatwione, ale musicie spać w jednym pokoju bo tylu nie ma. - zauważyła moja mama
• Spokojnie, Alvaro zapewne i tak woli spać z Adrianą. Zawsze wybiera jej łóżko bo jest najwygodniejsze.
• Obejdzie się, mogę spać z Roberto. - zauważył
• To w takim razie powiadomię gosposię i zapraszam niebawem na obiad. - uśmiechnęła się i poszła do domu
• Gdybym wiedział, że przyjedzie tyle osób to bym zorganizował jakąś imprezkę.
• Raczej ja bym z niej nie skorzystał mam jutro zgrupowanie i mecz.
• Jesteś piłkarzem? - zapytał na co pokiwał nasz przyjaciel głową

I to na tyle ile mogliśmy z nim porozmawiać bo obaj zamknęli się w swoim świecie i gadali wyłącznie o piłce. Od razu z Adrianą jęknęłyśmy i korzystając z okazji poszłyśmy do wody. Aż w końcu mogliśmy zjeść pyszny obiad. Postanowiliśmy wybrać się na spacer i widziałam, że Alvaro znowu kłócił się z Adrianą na tyle, albo to ona z nim. Więc zostawiliśmy ich na jakiś czas samych aż w końcu jakoś się pogodzili. Czyli norma. Naprawdę zastanawiałam się czy będzie kiedyś dzień kiedy ta dwójka przestanie sobie dogryzać.