12

Jak już wspomniałam... mam problem z zapamiętaniem, że w środę nowy rozdział. A dzisiaj taki przełomowy <3 I co ja mogę powiedzieć? Nie zabijcie mnie, nie mówicie "a nie mówiłam" i komentujcie haha :) a teraz uciekam spać bo jutro czeka mnie nauka ustawy (oł jee) i muszę zrobić filmik urodzinowy, a dzięki Marion mam teraz wszystkie grafiki <3 nie zanudzam...a i komentujcie po polsku bo na moim prywatnym blogu to mam pod ostatnią notką tylko 2 komentarze po polsku, reszta po angielsku. 

Pozdrawiam! I postaram się w niedzielę dodać, ale mam tylko jeden do przodu więc muszę się spiąć i napisać.

***

Alvaro

Zadowolony po meczu bo wygraliśmy i na dodatek zdobyłem gola pojechałem do klubu w którym bawili się moi przyjaciele. Od razu dorwałem Roberto, który zaprowadził mnie do loży i jak się okazało nie było dziewczyn bo poszły do toalety. Zamówiłem sobie piwo i zaraz przyszły dziewczyny, które były jakoś dziwnie roześmiane. Oczywiście do nas również i dołączyli inni, zwłaszcza moje fanki ale to akurat panowie jak najbardziej lubili wykorzystywać. Bawiłem się wyśmienicie i poszedłem na parkiet gdzie szalały dziewczyny. Akurat była jakaś szybka piosenka więc doskoczyłem do Adriany, która się lekko przestraszyła ale kiedy mnie zobaczyła to zaśmiała. I wtedy puścili wolną piosenkę więc lekko speszony do niej podszedłem i objąłem w pasie. Sama położyła swoje dłonie na moich ramionach i zaczęliśmy się kołysać do muzyki.

• Ładnie wyglądasz. - szepnąłem jej do ucha
• Dziękuje? - zaśmiała się tak jak uwielbiałem i cieszyłem się, że jednak jest wszystko w porządku, ale tylko ją wygiąłem do tyłu i zaraz postawiłem do pionu
• Idziemy się napić?
• Ale coś mocnego?
• Jasne, dzisiaj świętuje. - wyszczerzyłem się i ją pociągnąłem za rękę do naszego stolika

Wypiliśmy mocnego drinka i szaleliśmy dalej, ale jednak ja miałem jeszcze siły na świętowanie tak samo jak Adriana więc tamci poszli już do domu wstawieni, a my postanowiliśmy dalej się bawić. Zaczęliśmy pić i wiedziałem, że to się dla mnie źle skończy. Ale w pewnym momencie kompletnie straciłem kontakt z rzeczywistością i dopiero ocknąłem się nad ranem i to w dodatku w swoim łóżku. Jęknąłem bo głowa bolała mnie niemiłosiernie i zaraz odkryłem się, ale byłem w szoku bo nie miałem nic na sobie. Usiadłem na łóżku łapiąc za swoje bokserki kiedy w oczy rzucił mi się dziewczęcy biustonosz. Podniosłem go do góry i odwróciłem się za siebie, aby zobaczyć kto jest ze mną. Odkopałem ją spod sterty poduszek i widziałem tylko brązowe włosy. Już miałem ją obudzić kiedy usłyszałem mruczenie i podniosła głowę się od razu odwracając. Sam się odwróciłem i wtedy doznałem szoku i od razu krzyknąłem się zakrywając.

• Ał. - jęknąłem
• Alvaro? - mruknęła – Co ja? Gdzie ja? Moja głowa – jęknęła i usiadła i miała na sobie moją koszulkę
• Eee... - i tak stałem jak sierota się zasłaniając
• Czemu ty jesteś nagi? I trzymasz mój biustonosz?
• Eee...
• Ej co się jąkasz? - zaśmiała się
• Adri... ja nie wiem dlaczego jestem nagi...a ty masz moją wczorajszą bluzkę.
• C-co?! - i sama się oglądała a ja korzystając z okazji szybko założyłem bokserki i znalazłem jej majtki więc jej podałem
• To jakiś koszmar. - i sama wstała zakładając je na siebie
• Może... może do niczego nie doszło? - od razu zacząłem kombinować
• Ja nic nie pamiętam. - jęknęła więc przyznałem to samo
• Może po prostu się tak napiliśmy, że wróciliśmy do mieszkania. Ty padłaś wykończona, ja też.
• Bez ciuchów?
• A kto wie co ja wymyśliłem? - a ona podniosła z podłogi gumkę – Ok...
• Czysta... - mruknęła i uciekła do łazienki ze swoimi ciuchami a ja położyłem się na plecach i zakląłem, ale wtedy usłyszałem swój telefon więc go podniosłem z podłogi i odebrałem
• Ej bracie. Jak się trzymacie? Główka boli?
• Noo... ostatni raz pije.
• To dobrze. Ale Adriana z tobą tak? Bo Mel się lekko martwi.
• Ze mną, ze mną. I chyba lepiej ode mnie wygląda jak poszła pod prysznic.
• Jak zawsze. No ale kuruj się, kuruj. - zaśmiał się Roberto i wyłączył a do pokoju weszła z mokrymi włosami Adriana
• Kto dzwonił? - i stała z rękami w kieszeni
• Roberto. Pytał się jak tam u nas.
• I co powiedziałeś?
• Że ledwo żywi jesteśmy bo przeholowaliśmy z piciem?
• I ze sobą spaliśmy... - i spuściła głowę a ja na nią spojrzałem – Nie zabezpieczyliśmy się.
• Adri... - i poklepałem miejsce obok siebie
• Spoko. - zaśmiała się pod nosem – Po prostu udamy, że nic się nie wydarzyło. Nikt z nas nie pamięta co się stało więc niech zostanie tak jak jest.
• Yhym... - i bawiłem się swoimi dłońmi
• Tak będzie najlepiej.
• Czyli nic to między nami nie zmieni?
• Nie... dalej będziesz głupkiem z którym muszę się od czasu do czasu pokłócić. A teraz będę się zbierać.
• Ale masz mokre włosy.
• Nic mi nie będzie. Mamy w końcu cieple lato. - i podeszła do mnie i dała mi buziaka w policzek – Więc pa. - i złapała za swoją kurtkę
• Adri... - i złapałem ją za dłoń więc na mnie spojrzała – Przepraszam... za wszystko.
• Nie masz za co przepraszać.
• Mam... - i wstałem stojąc naprzeciwko niej – Nie miej sobie nic za złe. To nie twoja wina, że to się tak potoczyło.
• Spoko. - a ja podniosłem jej podbródek tak, aby na mnie spojrzała, ale widziałem że unika mojego spojrzenia
• Nie jest spoko. Pomimo tego wszystkiego nie chcę abyś mnie zaczęła unikać. Jesteśmy dorośli...
• Jasne jesteśmy. A to co miało miejsce w nocy powinno być zapomniane.
• Jeśli chcesz tego...
• A ty? - i na mnie spojrzała
• Nie no masz rację. Przyjaciele na zawsze.
• Lepiej doprowadź się do porządku gwiazdo boisk. - i zaczęła się zbierać – Do zobaczenia.

I wyszła z mojego mieszkania a ja jedynie rzuciłem się na łóżko. Że też musiałem tak nawalić... ba, że też musiałem się tak spić, żeby nic nie pamiętać.

Adriana

Wpadłam do mieszkania i miałam nadzieję, że nikogo nie ma, ale jak na moje nieszczęście wszyscy byli w środku i jak mnie zobaczyli to od razu się zaśmiali. Więc jedynie westchnęłam i rzuciłam, że Alvaro wygląda o wiele gorzej. Od razu dostałam kubek z kawą i usiadłam smętnie na krześle i zapatrzyłam się na czarną ciesz.

• Wszystko gra? - zapytała Mel i usiadła sama koło mnie
• Tak, ale głowa mi pęka.
• Dużo wypiliście? - zaśmiał się Adrian i dolał mi kawy
• Zdecydowanie za dużo. Więc od dziś nie wezmę już nic do ust.
• Zawsze tak mówisz, a ostatnia kończysz. - zauważyła Mel
• Teraz będzie inaczej.
• A ja myślałam, że chciałabyś iść dzisiaj ze mną na jakieś zakupy, kosmetyczka?
• Jeśli chcesz ciągnąć za sobą zwłoki?
• Jakoś sobie z tobą poradzę. - zaśmiała się i zostałyśmy same w kuchni – Chyba się zakochałam.
• C-co? - i aż się zakrztusiłam
• Pracuje ze mną w knajpce, dużo mi pomaga i jest mega przystojny.
• I dlatego zakupy i kosmetyczka?
• No może bym sprawiła sobie jakiś nowy ciuszek, którym mogłabym go trochę... no wiesz... zachęcić do działania? - i w tym momencie do mieszkania wszedł Alvaro, który przywitał się z Adrianem
• Jasne. Zaraz będę gotowa tylko się przebiorę. - i uciekłam do siebie do pokoju

Alvaro

Adrian jak zawsze się ze mną przywitał i przywitałem się z Mel buziakiem w policzek, ale Adri mi uciekła. Coś czułem, że jednak nie będzie między nami dobrze, ale po chwili wpadła do kuchni przebrana. Krótkie błękitne spodenki i do tego różowa bluzka. Jak zawsze nienaganny makijaż i po raz pierwszy zauważyłem, że mam przed sobą śliczną dziewczynę, a nie chłopczyce. Tyle tylko, że długo się nie napatrzyłem bo zaraz uciekła wraz z Mel.

Adriana

Nie wiem dlaczego, ale nie czułam się dobrze w towarzystwie Alvaro. Wszystko mi się pomieszało w głowie i nie wiedziałam kompletnie jak sobie z tym poradzić. Ale jednak szalałam z Mel na zakupach, a raczej ona szalała a ja starałam się jakoś radzić sobie z kacem, moralnym i po wielkiej imprezie z alkoholem. Ale to łatwe nie było.

• Kochana wiesz, że ten sprzedawca luka na ciebie cały czas?
• C-co? Może mam plamę? - i się rozglądałam
• Adriana? - i mi się przyjrzała – Wydarzyło się coś po tym jak poszliśmy?
• Oprócz tego, że za dużo wypiłam? - i napiłam się wody
• Ostatnio się to powtarza. No wiesz... za dużo pijesz.
• To był zdecydowanie ostatni raz. - westchnęłam – Mam dosyć odsypiania i leczenia się na drugi dzień.
• Nie wyglądasz za dobrze. - zauważyła – Masz wory pod oczami i wyglądasz jakbyś nie spała całą noc.
• Bo nie spałam za dobrze. Vazquez nie ma za wygodnej kanapy.
• Ulokował cię na kanapie? Oj nie dobry ten nasz przyjaciel. - zaśmiała się – Zwłaszcza, że ty zawsze dzielisz się z nim swoim łóżkiem.
• No ale koniec o nim. Lepiej opowiedz o moim przyszłym szwagrze.
• Ej, jeszcze nie wiem czy z nim będę. Ale jest słodki.
• Cieszę się...
• Słucham?
• No wiesz... nie często to mówiłam. W sumie to ja byłam tą złą, ale cieszę się że robisz coś co sprawia ci przyjemność i jeszcze spotykasz jakiegoś przystojniaka na swojej drodze. - uśmiechnęłam się
• Naprawdę nic się nie stało?
• Dlaczego wy wszyscy myślicie, że jak ja jestem miła to coś się dzieje?
• Nie wiem. Może dlatego, że w większości przypadkach tak jest? - więc na nią krzywo spojrzałam – Widzisz. To spojrzenie to twój znak rozpoznawczy. Ale ok jesteś moją siostrzyczką i to w dodatku kochaną więc jesteś zawsze kochana.
• Nie chce wychodzić na tą wredną. - westchnęłam i przebierałam w wieszakach
• Wredną? Ale kochanie ty lubisz być wredna.
• Tyle tylko, że wszyscy mnie za taką mają. Wredną chłopczycę. I nie chce być tak postrzegana.
• Ej, ej. Nie jesteś. - uśmiechnęła się – Jesteś słodką, wredną, ale słodką dziewuszką. Która jest seksowna i w dodatku jak trzeba to powie szczerą prawdę. Czasem bolesną, ale szczerą i akurat to w tobie lubię. Nie boisz się niczego, dlatego uważam że masz w sobie dużo siły, której ci zawsze zazdrościłam. Jesteś sobą.
• Dzięki. - szepnęłam w szoku
• Nie masz za co.

Alvaro

Siedziałem kolejną godzinę w mieszkaniu moich przyjaciół i leczyłem kaca, poprzez grę na PS. Tyle tylko, że gra wcale mi nie wychodziła i doskonale o tym wiedziałem.

• Matko skup się Alvaro bo nie ładnie tak przegrywać z Adrianem! - oburzył się Roberto
• No to graj za mnie. Kac mi nie pozwala. - westchnąłem
• Trzeba było nie pić do końca z Adrianą.
• Wiem i żałuje. - i przetarłem skronie
• Kto pierwszy odpadł?
• Chyba ja. Wiem jedynie, że urwał mi się film i obudziłem się w swoim łóżku. Więc mam nadzieję, że nigdzie nie zobaczę jakiś zdjęć.
• W sumie już nie jesteś z modelką to i już o tobie nigdzie nic nie przeczytałem. - zauważył Roberto
• I dlatego się cieszę. Zresztą nasłucham się od kolegów jakie to oni mają życie.
• Dlatego ja poszedłem na ekonomię. - zauważył Roberto
• Chłopaki... mogę się was poradzić?
• Jasne, co jest?
• Co byście zrobili jakbyście przespali się z kimś z kim nie powinniście?
• A co wpadłeś aż tak?
• Nie, nie. Kolega przespał się ze swoją koleżanką i pytał mnie o radę, a ja kompletnie nie wiedziałem co mam mu odpowiedzieć.
• W sumie... to zależy. - odezwał się Roberto – Jeśli to tylko koleżanka to czemu nie? W końcu jesteśmy dorośli i możemy robić co chcemy. Prawda?
• I mówi to ktoś kto miał romans? - zauważył Roberto
• Co miał?! - i od razu patrzyłem to na jednego, to na drugiego
• Dzięki. - mruknął – To nic ważnego.
• Nic ważnego? Chłopie przyszła do ciebie jej córka?
• Czemu ja nic nie wiem? - zauważyłem
• Bo to nic ważnego.
• Nic ważnego? Miałeś romans kiedy Adri starała się pogodzić z romansem jej ojca, który okazał się nie jej ojcem z jakąś młodą dziewczyną?! - i wtedy usłyszałem odgłos spadającej torby
• Co?! - krzyknęła Mel i tylko widziałem wzrok Adri
• Przepraszam... - szepnąłem
• Czemu ja nic nie wiedziałam?!
• My też! - zauważył Roberto
• Nie ma o czym gadać... mój ojciec jest jakimś kochankiem mamy, mój ojciec, a raczej ktoś kogo uważałam za ojca się mnie wyrzekł i wy wszyscy mieliście swoje problemy więc poradziłam sobie z tym sama. A teraz wam nie przeszkadzam... i po prostu choć jeden dzień nie chce słuchać o moich byłych problemach. Mam kaca, poprawiłam sobie humor zakupami więc cisza.
• Ale...
• Proszę... choć jeden dzień pozwólcie mi być sobą, wredną Adrianą bez problemów co? A z tobą to inaczej sobie pogadam. - i krzywo na mnie spojrzała więc od razu wiedziałem na kim się ta wredota skupi