23

Hola :) 

I mamy rozdział numer 23 <3 wczoraj miałam cudowny wieczór, dwa gole Pedro i do tego moja przyjaciółka mi dzisiaj podesłała coś ahhh <3 jak ja kocham takie dni... 

***

Adriana

Od momentu jak Alvaro wrzucił nasze zdjęcie na jego konto, to nałogowo sprawdzałam czy czegoś czasem jeszcze nie wrzucił i wiedziałam, że to do czegoś złego prowadzi. Ale siedziałam po raz kolejny w domu na swoim łóżku i słyszałam, że ktoś wchodzi do mieszkania więc szybko wybiegłam ze swojego pokoju i widziałam, że to Mel więc ją pociągnęłam do pokoju i posadziłam na łóżku.

• No ok... - i się rozbierała – Co jest
• Odbija mi.
• To akurat zauważyłam dawno temu. - zauważyła, a ja ją zmroziłam wzrokiem – Ok... więc co się dzieje?
• Pomóż mi założyć twitter.
• C-co?
• No... - i włożyłam dłonie do kieszeń
• O matko! Ty jesteś zazdrosna!
• Wcale nie! - a ona na mnie spojrzała jak na głupka – No może odrobinę, ale taką – i pokazałam minimalną odległość
• No ok pomogę ci założyć, pokażę o co chodzi, ale muszę coś zjeść i się napić.
• To masz. - i podałam jej laptopa i telefon – A ja ci zrobię! - i szybko poleciałam do kuchni gdzie zrobiłam herbatkę dla nas i kanapeczki – Już jestem.
• Kochana.
• A właśnie, nie wiesz może gdzie panowie? Bo myślałam, że wrócą przed tobą.
• Nic mi nie wiadomo. Ale ok jaki chcesz nick?
• Hmm... motylek?
• No ok. - zaśmiała się, ale musiała i tak z rocznikiem wpisać – No to konto mamy, teraz jakieś ładne zdjęcie.
• Ooo z bloga. - od razu się ożywiłam – Roberto mi takie ładne profilowe zrobił. - i wrzuciłam
• Ładnie. Nasz przyjaciel jest nawet całkiem dobry jako fotograf.
• Wiem bo to artysta. - zaśmiałam się i wpisałam swój opis
• No to najważniejsze masz, a teraz pokaże ci o co chodzi.

I tak mi pokazywała na co się przyglądałam z kubkiem w ręce. I mi dodawała „znajomych” a że akurat w większości mieliśmy takich samych to nie było problemu. I napisałam swojego pierwszego tweeta i wtedy zobaczyłyśmy, ze Roberto wrzucił nowe zdjęcie gdzie była cała trójka na zakupach i mieli na sobie jakieś szalone okulary. Od razu skomentowałam to „A nas dziewczyn to już nie łaska zabrać na zakupy?”

• Ej ja już tak dawno nie byłam na mieście. - westchnęła Mel – a już tym bardziej na zakupach. - i wpakowała się mi pod kocyk
• Idziemy jutro! Są teraz wyprzedaże więc musimy z tego skorzystać. - od razu zarządziłam więc się rozpromieniła
• Oho Alvaro ci odpisał. - zaśmiała się sprawdzając swój telefon
• Co ten wieśniak napisał? - i sprawdzałam a tam „Ooo a panna od kiedy posiada to konto?” - A nie odpiszę mu za to, że nie zabrał mnie na zakupy.
• Kochani wariaci. - zaśmiała się – Ale oglądamy coś?
• W sumie możemy, chyba jakieś filmy nowe mam. - zauważyłam

Oczywiście zrobiłyśmy popcorn i zadowolone się rozłożyłyśmy i oglądałyśmy komedię romantyczną, na której Mel płakała więc podawałam jej chusteczki. Aż w końcu poszłyśmy spać. Na drugi dzień ona musiała iść na dwie godzinki do pracy, aby zastąpić koleżankę, która musiała iść na badanie. Dlatego ja się wyszykowałam ładnie i pojechałam sobie wcześniej na miasto, ale nie przypuszczałam, że będzie aż tak zimno a ja miałam spodenki na sobie. Na dodatek zadzwonił do mnie Alvaro i zapytał gdzie jestem więc mu powiedziałam i do mnie przyjechał. Tylko, że ten jak mnie zobaczył to głupek zrobił zdjęcie i zaczął się śmiać.

• Ha, ha nie moja wina, że nie mamy termometru.
• Kochanie...ale jest zimno. Mieszkasz z trzema osobami. - zaśmiał się
• Odwal się! - i ruszyłam przed siebie a on szedł i tak za mną, aż weszłam do sklepu i kupiłam sobie ciepłe rajstopy. - Trzymaj, a jakby dzwoniła Mel to powiedź jej, że jesteś pod tym sklepem – i podałam mu swoją torbę
• Jasne.- uśmiechnął się a ja poszłam do łazienki się ubrać i wróciłam do nich bo już Mel była – No i teraz cieplej co?
• Oj zamknij się. - westchnęłam – To co idziemy na szał zakupowy?
• Oczywiście. - uśmiechnęła się Mel – Dzisiaj wydaje. - a Alvaro złapał mnie za dłoń
• To gdzie idziemy najpierw? - zapytał a ja na niego spojrzałam – No co? Chcę spędzić trochę czasu z wami.
• Z nami czy po prostu z dziewczyną? - zapytała Mel
• Czepiacie się.

Nic już nie powiedziałyśmy, a weszłyśmy do naszego ulubionego sklepu i się zaczęło. Szperałyśmy po wszystkich wieszakach, przymierzałyśmy wszystko to co miałyśmy w szatni, wygłupiałyśmy się. Aż w końcu wyszłyśmy z torbami ciuchów i tak było przez cały czas. Alvaro już wymiękał, ale nic nie mówił. Choć jak zarządziłyśmy przerwę i obiad to jako pierwszy poleciał szukać knajpki aż się w niej znaleźliśmy. Zamówiliśmy picie, a także coś do jedzenia i złapałam za swój telefon. Choć Mel i jej robienie zdjęć mnie śmieszyło. Tyle tylko, że widziałam konto Alvaro i to, że dodał moje zdjęcie z podpisem, że zimno jest a ja udowadniam, że można jakoś z tym funkcjonować na co dostał kopniaka. I dodał również zdjęcie moje z Mel na co się zaczęłam śmiać bo niektórzy pytali go, która to jego dziewczyna. Ale sama też wrzuciłam sobie zdjęcie z Mel i podpisałam inaczej niż Alvaro. Na co on zaraz zawołał, że chce też jakieś ładne. Dlatego jedno spojrzenie na Mel i się nad nim nachyliłyśmy i dałyśmy mu buziaki w policzki i pstryknęłam zdjęcie od razu wrzucając na jego konto. Niech chłopak ma teraz zaciesz. Tylko, że on posadził sobie mnie na swoich kolanach i miał niestety mocny uścisk więc nie miałam jak wstać, a Mel pstryknęła nam zdjęcie.

• Tylko odważ się dodać to zdjęcie a ci nakopię.
• Ups... za późno. - wyszczerzył się a ja go zmroziłam wzrokiem i dalej siedziałam na jego kolanach, aż postanowiliśmy się zbierać, zwłaszcza że Alvaro miał auto
• Matko nie mam sił. - westchnęła Mel – Teraz tylko kąpiel, poduszeczka i kocyk.
• I w moim przypadku książka i zeszyt aby zrobić zadanie domowe. - westchnęłam na samo wspomnienie
• A ja do pustego mieszkania pograć w FIFE.
• Zawsze możesz zostać u nas i pograć z chłopakami.
• Wątpię, z tego co słyszałem to Roberto ma dzisiaj randkę.
• Dzisiaj?! - zawołałyśmy i spojrzałyśmy na siebie
• O nie, nie! Nie ma mowy, abyście przeszkadzały. - od razu zawołał i wsiadł do auta
• Ale my nie chcemy przeszkadzać. My chcemy ją poznać ot co! - od razu powiedziałam
• W sumie... ja też. Bo jak o niej mówi to wydaje się taka normalna.
• Dokładnie dlatego trochę szybciej poprosimy. - zauważyła Mel i się zapięła tak samo jak ja

Oczywiście dojechaliśmy do domu trochę później bo Alvaro wcale się nie spieszył. A w dodatku były korki. Ale dojechaliśmy cali i weseli i weszliśmy do mieszkania, a raczej wpadliśmy i od razu Mel wpadła na Roberto.

• Oj już jesteście. - zauważył a my się szeroko uśmiechnęliśmy – Więc poznajcie Ane. Ana to moi przyjaciele, Mel, Adriana i Alvaro.
• Hej miło mi poznać. - uśmiechnęła się co odwzajemniłam
• Nam również. Ale teraz was nie zatrzymujemy bo zapewne Roberto zaplanował coś super fajnego. - zauważyłam
• Więc wam też życzymy miłego wieczoru. - zauważył nasz przyjaciel i wyszli
• Ej ślicznotka. - zauważył Alvaro i przybił piątkę z Adrianem
• I bardzo sympatyczna. - zauważył nasz przyjaciel – Ale wy gdzie byliście?
• Na zakupach. Wczoraj my szaleliśmy, to dzisiaj one. - westchnął
• Ej sam się do nas doczepiłeś. - zawołała Mel i nalała mi i sobie soku – My chciałyśmy poszaleć na zakupach a ty za nami chodziłeś.
• Ej tak to byście zmarzły. A ja was przywiozłem.
• To, że miałam na sobie spodenki bez rajstop to nie moja wina. - od razu się oburzyłam – Przynajmniej ładnie wyglądałam.
• No tak. Jak zawsze. - i wziął mnie na kolana – Ale rozmawiałeś z nią?
• Tak, tak bo czekała na Roberto.
• Jak to czekała? - zapytałam
• Bo Roberto był tak zestresowany, że nie wiedział gdzie są bilety do kina. - zaśmiał się – Myślę, że dawno już nie był na randce i dobrze mu to zrobi bo naprawdę dziewczyna jest spoko.
• No i ładna. - zauważyła Mel a ja przyznałam rację
• Mam nadzieję, że mój braciszek będzie szczęśliwy. Bo złamane serce strasznie boli, ale wychodzi na prostą. No, ale teraz moje kochane towarzystwo ja was opuszczam z moimi łupami i uciekam do książek
• Heh a ja biedny do pustego mieszkania.
• W sumie możesz iść ze mną pograć w kosza.
• A nawet z miłą chęcią. Tylko muszę wstąpić po dresy.
• No to wy sobie idźcie, ty idź się ucz a ja nacieszę się łazienką i wanną. - ucieszyła się Mel i złapała za swoje torby i poszła do siebie
• No to miłego grania moi panowie. - uśmiechnęłam się – Mam nadzieję, że Adrian wygra.
• Ej! Powinnaś kibicować mnie.
• Tobie kibicuje na trawie. - zaśmiałam się – Więc miłego grania. Nie zamęcz mi go. - zwróciłam się do Adriana na co ze śmiechem poszedł po swoje rzeczy – Więc dawaj buziaka, aby mi się lepiej uczyło. - i zaraz poczułam jego usta więc odwzajemniłam buziaka
• Mogę dzisiaj spać u ciebie? - szepnął i dał mi buziaka w szyję
• W mojej koszuli? - zaśmiałam się a on pokiwał głową – No ok, możesz dzisiaj tutaj nocować.
• Moja piękna. - i dał mi buziaka i poszedł wraz z Adrianem z mieszkania
• To był najlepszy czas na to, aby powiedzieć mu jak go kochasz. - zauważyła Mel – Dalej jesteś zawieszona?
• A co jeśli on mi nie odpowie?
• Odpowie, odpowie. Nie bój się swoich uczuć. - powiedziała i zostawiła mnie samą z mętlikiem w głowie